Waterlanders

Regelmatig verschijnen er artikelen over het nieuwe wonen in een tijdperk van stijgende zeespiegels. Amfibisch wonen heet dat heel trendy. Rijkswaterstaat ziet meer in iets pre-historisch: "Watervast wonen" door middel van baggerterpen en -kaden en geeft daarbij ruiterlijk toe dat het geen nieuw idee is, maar wel handig om van het vuile baggerslib af te komen en het wat minder eng te maken om Allah's water over Allah's akkers te laten stromen. Termen als Urban Flood Management en "floodproof wonen" [sic] vallen daarbij. Nee, ik verzin dat niet. Op sommige anglicismen zou toch werkelijk deportatie moeten staan, maar dat terzijde. Allemaal prima ideeën, daar niet van. Maar eigenlijk veel oude wijn in nieuwe zakken. Terpen kenden de oude Friezen ten tijde van de Romeinen al. En woonboten kennen we ook al heel lang en ze zijn tegenwoordig zelfs hip. Vreemd genoeg maken zowel provincies als stadsbesturen het leven van woonbooteigenaren tamelijk zuur. Zie bijvoorbeeld de HP/De Tijd van 2 maart 2007 in "Oorlog aan de Vecht". En in de gemeente Amsterdam mag een woonboot niet langer dan twintig meter zijn, wat gezien de overige beperkingen in hoogte en breedte helemaal niet veel meer is. Maar goed, Amsterdam verbood al in 1652 het wonen op schepen en die stad kent een lange traditie van overregulatie. Persoonlijk zou ik het een prima idee vinden om eens wat oude droogmakerijen weer onder te laten lopen en inderdaad een drijvende stad te realiseren. Want laten we wel wezen, een beetje Nederlandse polder ging in de middeleeuwen verscholen onder een metersdik pakket veen. Met die ruimte doen wij nu heel veel dingen als Vinex-wijken bouwen en pakketten asfalt neerleggen, terwijl een groot deel van de bouwkosten in de ondergrond gaan zitten. Ook de glastuinbouw doet allang niets meer met de grond zelf, maar men teelt op glaswol. Waarom dan doorvechten in dik water als het ook op gewoon water kan.