Witte vlekken, tussen de regels

Bij alle verhitte discussies over hoe Nederland als Europees voorzitter de vluchtelingencrisis het hoofd dient te bieden valt één ding op. Niet hoe men zich uitput in gemeenplaatsen als "op vang in de regio" (Libanon heeft met zijn vier miljoen inwoners als een miljoen Syriërs opgevangen, terwijl het al heel lang een grote groep Palestijnse vluchtelingen herbergt, net als Jordanië), of zich buigt over de vraag of iPhone-bezitters wel vluchtelingen kunnen zijn en hoeveel van de Keulse zedendelinquenten vluchtelingstatus hebben. Of over dat Assad verantwoordelijk is voor meer ontheemden dan Daesh. En in hoeverre Turkije niet zelf op de rand van een burgeroorlog staat, maar dan met de onderdrukte Koerdische minderheid.

De grote witte vlek zit wat mij betreft bij het feit dat Daesh in niet geringe mate een vehikel is van oude Saddam-getrouwe militairen die na de inval in Irak hun posities waren kwijtgeraakt. De lont in het Syrische kruidvat was het meedogenloos neerslaan van protesten van boerenzonen die hun status en perspectief kwijt waren geraakt door langdurige droogte (die waarschijnlijk aan klimaatverandering te relateren valt, nog zo'n witte vlek). Maar de brand in Syrië had nooit zo lang en zo fel kunnen branden zonder dat Noord-Irak al in brand had gestaan. Wat een rechtstreeks gevolg is van de om onduidelijke,  en alleen al daarom ondeugdelijke, redenen uitgevoerde inval in Irak in 2002. Een inval georkestreerd door Groot-Britannië en de Verenigde Staten, de twee Westerse landen die nu het minst bereid zijn om vluchtelingen op te vangen, maar met medeplichtigheid van onder andere Nederland. Balkenende die op het Witte Huis mocht ontbijten, wie herinnert zich die foto met George W. Bush niet?

Wanneer komt daar nu eens een parlementaire enquête naar?