woensdag, maart 29, 2006

Steve vs Steve

In een recent interview in Fortune Magazine met Steve Ballmer werd wat gekeuveld over de strategie van Microsoft. Wat opviel was het slot:

Do you have an iPod?
No, I do not. Nor do my children. My children--in many dimensions they're as poorly behaved as many other children, but at least on this dimension I've got my kids brainwashed: You don't use Google, and you don't use an iPod.

Think you can you crack the iPod market?
It's going to take an innovative proposition. In five years are people really going to carry two devices? One device that is their communication device, one device that is music? There's going to be a lot of opportunities to get back in that game. We want to be in that game. Expect to see announcements from us in that area in the next 12 months.


(..)

Ja, lieve kijkbuiskinderen, Google gebruiken of een iPod hebben is Stout™ in huize Ballmer. Op nerdlog Slashdot werd al gesuggereerd dat de kinderen van Ballmer waarschijnlijk Linux programmeurs worden. Zelf houd ik het op FreeBSD of Minix. De eerste omdat de BSD-mascotte veel schattiger is en ook nog eens verkeerd wil vallen in Texas, de laatste omdat Minix nu eens echt niet mainstream is. Genoeg over de trauma's van het puberen in een miljardairsgezin. Steve Ballmer vertelde het lezerspubliek van Fortune (met inbegrip van de nodige aandeelhouders van Microsoft) eigenlijk dat hij niet wezenlijk geïnteresseerd is in de vraag waarom zijn kinderen mogelijk de concurrenten zouden prefereren.

Goede manier om een warm gevoel achter te laten, zeker in een tijd waarin het moreel van het personeel niet lijkt te zijn wat het ooit geweest is en de pers ook tamelijk kritisch uit de hoek komt. Al lijkt niet iedereen bij Microsoft er zo over te denken, getuige deze video over de verpakking van de iPod. Ooit was Microsoft cool, het was geen IBM. Apple was ook cool, maar voor rare artistieke types en te duur. Apple is nog steeds te duur (voor de kwaliteit van de hardware, mijn iBook heeft in één jaar tijd twee nieuwe logic boards, een nieuwe DVD-drive gekregen en nu is de harde schijf bezweken), maar niet langer alleen voor rare artistieke types.

En dan die opmerking over de convergentie tussen mobiele communicatie en draagbare audio-apparatuur. Daar valt nog over te twisten, je kunt je afvragen hoeveel functies je in
één doosje kan stoppen zonder de gebruiksvriendelijkheid in gevaar te brengen. Misschien is het soms beter om minder, maar dan beter, te doen. Ergens in de jaren '70 braken de digitale horloges met LCD-schermen door, hoe meer knopjes hoe beter. Intussen draagt men óf helemaal geen horloge (inderdaad, convergentie, er zit ook een klokje in je telefoon), of een mode-accessoire dat er zo analoog uit moet zien. Hoe meer functies, hoe groter de kans dat je er een nerdfestijn van maakt en daarmee de massamarkt van je vervreemdt. Het is niet de verpakking van de iPod die het hem doet (al is die prachtig), het is de weldadige eenvoud van de bediening. De iPod shuffle heeft zelfs geen scherm en is toch bruikbaar. En inderdaad, "It's going to take an innovative proposition". Iets waar Microsoft zelden enige blijk van heeft gegeven. En toch blijft het een fascinerend bedrijf. Bill Gates verdient een standbeeld voor de wijze waarop hij het bedrijf van koers heeft laten veranderen toen bleek dat het internet een blijvertje was. Of misschien geen standbeeld, maar dan toch tenminste een eredoctoraat in de bedrijfskunde. Steve Ballmer daarentegen...